درمان و جلوگیری از انزال زودرس

انزال زمانی اتفاق می‌افتد که مرد به اوج لذت جنسی می‌رسد و مایع منی از آلت تناسلی خارج می‌شود. انزال زودرس به این معنی است ‌که در طول مقاربت جنسی، انزال مرد زودتر از زمان ارضاء زن رخ می‌دهد. انزال زودرس یک مشکل جنسی شایع است. برآوردها متفاوت است، اما از هر 3 مرد یک نفر این مشکل را در برخی اوقات تجربه می‌کند. تا زمانی که این حالت به‌ندرت اتفاق می‌افتد، جای نگرانی نیست.
معیارهای تشخیصی برای انزال زودرس عبارتند از:

  • همیشه یا غالب اوقات انزال در طی یک دقیقه دخول رخ می‌دهد.
  • همیشه یا غالب اوقات قادر به تأخیر انزال در طی مقاربت نیستید.
  • احساس اضطراب و سرخوردگی می‌کنید و در نتیجه تمایل به اجتناب از صمیمیت جنسی دارید.

عوامل روانی و بیولوژیکی می‌توانند نقش مهمی در انزال زودرس داشته باشند. اگرچه بسیاری از مردان از صحبت در مورد آن احساس خجالت می‌کنند، اما انزال زودرس یک بیماری شایع و قابل‌درمان است. داروها، مشاوره و تکنیک‌های جنسی برای تأخیر انزال (و یا ترکیبی از این عوامل) می‌تواند به بهبود رابطه جنسی به شما و همسرتان کمک کند.

فهرست مطالب

میزان شیوع انزال زودرس چقدر است؟


انزال زودرس، شایع‌ترین مشکل جنسی در مردان است. مطالعات نشان داده‌ است که 40٪ از مردان برخی اوقات از این مشکل رنج می‌برند. انزال زودرس در جوانان شایع‌تر است.

علت‌ها و عوامل انزال زودرس


 بسیاری از مردان انزال زودرس را در مواقع خاصی تجربه می‌کنند. به‌عنوان‌مثال، برخی از مردان به دلیل عدم رابطه جنسی برای مدت زمان طولانی، دچار انزال زودرس می‌شوند. انزال زودرس تنها زمانی یک مشکل محسوب می‌شود که به یک بیماری مزمن تبدیل می‌شود.
انزال به طور خودکار بعد از درجه خاصی از تحریک جنسی رخ می‌دهد. معمولاً انزال زودرس مداوم، ناشی از این است که مرد قادر به تشخیص زمان انزال خود نیست. این ناتوانی، مانع از انجام اقداماتی برای به تأخیر انداختن انزال می‌شود.
عوامل روانشناختی می‌تواند به انزال زودرس کمک ‌کند. این عوامل ممکن است شامل مشکل ارتباطی با همسر، احساس گناه در مورد رابطه جنسی و یا ترس از رابطه جنسی باشد.
در موارد نادر، انزال زودرس می‌توان ناشی از موارد زیر باشد:

  • مشکلات پروستات، مانند التهاب پروستات (پروستاتیت)
  • مشکل اعصاب
  • داروهایی که باعث افزایش تحریک جنسی می‌شوند.
  • برخی از بیماری‌ها (مانند مشکلات تیروئید)
  • ترس از گرفتار شدن

علائم و نشانه‌های انزال زودرس


اصلی‌ترین علامت آن، دفعات مداوم انزال زودرس در هنگام رابطه جنسی است.

تشخیص


اکثر مردانی که دچار انزال زودرس می‌شوند، خودشان متوجه این عارضه می‌شوند. پزشک در مورد علائم و تاریخچه پزشکی شما سوالاتی خواهد پرسید و یک معاینه فیزیکی نیز انجام خواهد داد.
پزشک ممکن است به دنبال یافتن علت بیماری زمینه‌ای باشد، اگر:

  • شما به‌طور ناگهانی دچار انزال زودرس مداوم شده‌اید و قبلا" آن را تجربه نکرده‌اید.
  • شما دارای علائم عصبی دیگری نیز هستید.
  • دارویی مصرف می‌کنید که ممکن است باعث انزال زودرس گردد.
  • این عارضه در حال بدتر شدن است و یا موجب مشکلات حاد برای شما می‌شود.

درمان انزال زودرس


هدف درمان، بهبود توانایی شما برای:

  • تشخیص زمانی که شما در آستانه انزال هستید.
  • انجام تکنیک‌هایی که انزال را به تأخیر می‌اندازد.

درمان ممکن است شامل:

  • فیدبک زیستی-الکتریکی که به شما در یادگیری کنترل عضلات ایجاد کننده انزال، کمک می‌کند.
  • روش شروع و توقف- متوقف کردن تحریک جنسی به مدت 30 ثانیه در هنگام نزدیک شدن به اوج لذت جنسی، و سپس ازسرگیری مجدد آن.
  • روش فشار- مشابه روش شروع و توقف است، اما در این روش، قبل از توقف 30 ثانیه، ته آلت تناسلی باید به ‌آرامی به داخل فشار داده شود.
  • حالت‌های جنسی- حالت‌های جنسی مختلفی را امتحان کنید که به شما کنترل بیشتری بر عضلات ایجاد کننده انزال می‌دهد.
  • ارائه مشاوره به صورت فردی و یا برای زوجین مفید است. هدف از مشاوره، تشخیص و درمان این موراد است:
    احساس ترس یا گناه
  • مشکلات بین فردی با همسر خود که ممکن است در این عارضه نقش داشته باشد.

در برخی موارد، پزشک ممکن است یک کرم حساسیت تناسلی تجویز کند. این کرم را می‌توان بر آلت تناسلی برای کاهش تحریک جنسی، استعمال نمود.
در موارد دیگر، پزشک ممکن است یک داروی ضدافسردگی تجویز کند. بعضی از داروهای ضدافسردگی موجب طولانی شدن فاصله دخول تا انزال می‌شوند. بااین‌حال، این داروها علت زمینه‌ای انزال زودرس را درمان نمی‌کنند.

چگونه می‌توان انزال را به تأخیر انداخت؟


طیف گسترده‌ای از درمان‌های خانگی برای انزال زودرس وجود دارد، مانند عمل جنسی مکرر و یا انجام عمل جنسی در حالی که زن بر روی مرد قرار دارد.

استعمال کاندوم ضخیم‌تر: یک پوشش ضخیم‌تر می‌تواند حساسیت آلت تناسلی مرد را کاهش دهد.

استراتژی‌های رفتاری: تکنیک‌های "شروع - توقف" و "تکنیک‌های فشار" اغلب اوقات مؤثر است، اما یک ‌راه حل بلندمدت نمی‌باشد.